Na swój sukces studenci pracują sami. Dotyczy to również tworzenia pracy magisterskiej, jej obrony. Tak się jednak składa, że w realizacji tego zadania żak współpracuje z opiekunem naukowym, czyli promotorem. Jakość tego współdziałania może w dużej mierze rzutować na tempo tworzenia dzieła, jego ocenę oraz rozwój intelektualny autora.
Promotor ma być naukowym przewodnikiem swoich podopiecznych, których na początku praca magisterska może trochę przerażać. Rolą opiekuna jest wtajemniczenie studenta w specyfikę pracy nad dziełem, utworem, od którego zależy zdobycie wyższego wykształcenia, uzyskanie dyplomu potwierdzającego posiadanie tytułu zawodowego. To pod jego wpływem autor ma rozwinąć się tak, by móc stworzyć pracę dyplomową.
Promotor powinien być wymagający, ponieważ wielu ludzi nie potrafi samodzielnie zmobilizować się do pracy, a tworzenie dzieła naukowego trzeba nazwać pracę. W końcu należy systematycznie szukać materiałów, analizować źródła, myśleć nad dalszymi rozdziałami oraz konwencją całego utworu. Jeśli opiekun nie będzie egzekwować poleceń od swoich podopiecznych, ci mogą nie zdążyć w terminie napisać pracy magisterskiej.
Oczywiście nie wszyscy potrzebują przysłowiowego bata. Są studenci, którzy potrafią pracować samodzielnie bez niczyich zachęt, ponieważ mają świadomość, po co przyszli na uczelnię i czego się od nich oczekuje. Tacy uczniowie oczekują jedynie od opiekunów poświęcenia im czasu, partnerskiego traktowania.